Translation talk:Craft shield light txt/pl
Specyfikacja techniczna: Pancerz polimerowy
POZIOM DOSTĘPU: CZARNY
Jednostka interwencyjna PHALANX
Dokument techniczny, Kategoria Sigma – tylko do wglądu dowódcy
Sporządzony: 19 Marca 2084
Przez: mjr Paul Navarre, JBR: Dział Inżynieryjny, PHALANX, Dowództwo Operacji Atlantyckich
Przegląd
Dzięki wysiłkom związanym z projektem Excalibur przeszukaliśmy Ziemię pod kątem najlepszych komponentów, które można by zastosować w naszych samolotach, aby miały one szanse w starciach z Obcymi. Oczywiście, jak zwykle, wybraliśmy tylko to, co najlepsze.
Jedną z fundamentalnych prawd dotyczących samolotów jest to, że znacznie łatwiej jest uniknąć uszkodzeń, niż je odnieść i ciągle utrzymywać się w powietrzu. Latanie nie jest „naturalną czynnością” obiektów o dużej masie: wymagają one podawania ciągłej mocy, aby mogły utrzymać się w powietrzu, a uszkodzenie źródła tej mocy zawsze prowadzi do katastrofy. PHALANX używa wprawdzie wielosilnikowych samolotów, ale uszkodzenie nawet jednego silnika w trakcie walki automatycznie sprawia, że jest on do niej niezdolny. Przy tak drastycznej utracie prędkości i zdolności manewrowania kontynuowanie starcia byłoby samobójstwem.
Dodawanie opancerzenia wprawdzie zwiększa masę samolotów, ale jest też efektywnym rozwiązaniem umożliwiającym im na dłuższe utrzymanie się w powietrzu, chroniąc krytyczne systemy przed uszkodzeniem i pozwalając na większe zaangażowanie w walce z wrogiem. W przeciwnym wypadku byłoby to niemożliwe. Pancerz zredukuje także zasięg uszkodzeń powstałych w wyniku trafień na przykład w zbiornik paliwa (lub inne podstawowe systemy), co w innej sytuacji prowadziłoby do natychmiastowego zniszczenia samolotu.
Drogi polimer używany w standardowych pancerzach jest jednym z najtwardszych znanych nam materiałów. Pod wpływem ciepła i nacisku (generowanego np. przez energię kinetyczną powstałą w wyniku trafienia) ulega znacznej deformacji, rozkładając siłę uderzenia po całej powierzchni. Po jej rozproszeniu pancerz wraca niemal do pierwotnego kształtu, w zależności od siły przyjętego uderzenia. Posiadamy nawet stanowiska w naszych warsztatach do naprawiania trwale zniszczonych pancerzy.
Wadą rozwiązania jest zwiększenie masy samolotu, jego spowolnienie i znaczne zmniejszenie zasięgu. Nie ma to większego znaczenia dla szybkich przechwyceń przy małych odległościach, ale może być problematyczne, gdy zlokalizujemy UFO znacznie oddalone od naszych baz.
Zainstalowanie pancerza polimerowego wymaga całkowitego usunięcia istniejącego pancerza modularnego.
Sugerowana Doktryna Postępowania
Sugeruję używanie tego typu pancerza jedynie w samolotach przeznaczonych do wykonywania misji w niewielkich odległościach od baz. Instalowanie go na myśliwcach przechwytujących dalekiego zasięgu pozostawiam do decyzji Dowódcy. Należy pamiętać o tym, że wymiana pancerza zajmie wiele godzin. W tym czasie myśliwiec będzie w warsztacie i nie będzie mógł brać udziału w walce. Jakiekolwiek przezbrajanie czy tankowanie także będzie musiało czekać na ukończenie prac instalacyjnych. Technicy nie mogą pracować przy tym materiale w pobliżu amunicji czy paliwa.
Wysyłanie na misję samolotu z na pół zainstalowanym pancerzem jest możliwe, ale nie zalecam takiego postępowania. Będzie on wysoce niewyważony, a ponadto pilot będzie ryzykował rozbicie ze względu na nieprzewidywalne sterowanie i zachowanie. Poza tym z całą pewnością myśliwiec nie będzie zdolny do walki, gdyż komputer celowniczy musi być wyłączony na okres prac warsztatowych i nie da się go uruchomić w czasie pozwalającym na efektywne użycie samolotu w sytuacji zagrożenia.
Dodatki
Brak.