Translation talk:Ortnok autopsy txt/pl
Hasło UFOpedii
Propozycja
DO: Dowódca Bazy, Dowództwo Operacji Atlantyckich
OD: Dr Connor, JBR: Dział Biotechnologii, PHALANX, Dowództwo Operacji Atlantyckich
DATA: %02i %s %i
TEMAT: Propozycja: Sekcja Obcego - Ortnok
Dowódco, z pola walki nasi żołnierze przywieźli zwłoki Obcego. Powinniśmy jak najszybciej poddać je sekcji i szczegółowym badaniom.
Z poważaniem,
Dr Connor
Wynik
DO: Dowódca Bazy, Dowództwo Operacji Atlantyckich
OD: Dr Connor, JBR: Dział Biotechnologii, PHALANX, Dowództwo Operacji Atlantyckich
DATA: %02i %s %i
TEMAT: Re: Sekcja Obcego - Ortnok
Dowódco,
Zakończyliśmy sekcję zwłok Obcego zabitego przez naszych żołnierzy. Chciałbym przedstawić krótkie podsumowanie naszych badań.
Najbardziej rzucająca się w oczy cechą anatomiczną przedstawicieli nowej rasy Obcych jest ich rozmiar i umięśnienie. Ortnocy, bo taka nazwa do nich przylgnęła, na pierwszy rzut oka przypominają ludzkich kulturystów, bądź bokserów wagi ciężkiej. Ich humanoidalna budowa może w pierwszym momencie przywodzić na myśl skojarzenia o genetycznie zmodyfikowanych ludziach, badania molekularne jednak kompletnie wykluczyły tę możliwość. Jedna z naszych początkowych teorii próbujących wyjaśnić nadzwyczajny przerost mięśniowy rasy Ortnoków bazowała na założeniu, iż ich muskulatura jest efektem dużej grawitacji na planecie, z której pochodzą. Wkrótce jednak stało się jasne, że założenie takie było błędem. Badania toksykologiczne i hormonalne nie pozostawiają wątpliwości – od bardzo młodego wieku Ortnocy poddawani byli działaniu substancji podobnych w działaniu do sterydów anabolicznych, a także quasi-hormonów wpływających na regulację genów związanych ze wzrostem i rozwojem mięśni. Efektem tych modyfikacji jest nieprawdopodobna siła Ortnoków – przewyższająca wielokrotnie siłę przeciętnego człowieka i większości ziemskich zwierząt.
Najbardziej chyba zaskakującą obserwacją dotyczącą wewnętrznej budowy przedstawicieli tej rasy jest brak krwi i klasycznie rozumianego układu krążenia. W jego roli występuje znacznie różniący się od naszego układ nerwowy, składający się z cienkich naczyń przypominających cieniutkie rureczki, wypełnione przewodzącą prąd substancją o konsystencji żelu. Impulsy nerwowe, o znacznie wyższej sile i natężeniu niż w naszym przypadku, bezpośrednio stymulują mięśnie tej istoty. Elektryczność wytwarzana jest podczas trawienia organicznego pokarmu i magazynowana w organach, które na początku wzięliśmy za jelita, ze względu na ich wygląd i umiejscowienie – w rzeczywistości jednak są to, jak dziwnie to zabrzmi, organiczne baterie. Dodatkowy system gęstej sieci „żyłek” przechodzi przez tkanki i organy, rozprowadzając część produktów trawienia materii bezpośrednio po całym ciele; żyłki te wypełnione są głównie powietrzem pod ciśnieniem tłoczącym niewielkie ilości płynu odżywczego powstałego w wyniku trawienia. Klatka piersiowa Ortnoków nosi ślady interwencji chirurgicznej i wzmocniona jest sztucznym, wewnętrznym pancerzem, składającym się z drobnych, acz wytrzymałych płytek.
Oczy przedstawicieli tej rasy wyposażone są w chirurgicznie wszczepione, dodatkowe soczewki, polepszające i tak doskonale rozwinięty u nich zmysł wzroku. Oczy Ortnoków przystosowane są także do wykorzystywania części spektrum podczerwieni, co pozwala im także na świetne widzenie w nocy. Także słuch Ortnoków przewyższa ludzki; ich uszy mają skomplikowaną budowę i są świetnie rozwinięte (co nie znaczy, że duże...). Kontrastująco ze zmysłami wzroku i słuchu wydają się ten prawdopodobnie najmniej przydatny do walki – węch. Można by wręcz rzec, że w porównaniu do ludzi organ węchowy Ortnoków jest uwsteczniony.
Podsumowując nasze obserwacje, możemy stwierdzić, co następuje:
- Mózg naszych wrogów, wielkości mniej więcej tego, jaki posiadał Homo erectus, zajmuje niewielkie rozmiary w porównaniu do masy i rozmiarów ciała Ortnoków. Pomimo tego, że rozmiar tego organu nie do końca świadczy o inteligencji, przedstawiciele tej rasy nie prezentują nadzwyczajnej pomysłowości na polu walki, co sugeruje, że ich inteligencja plasuje się poniżej średniego poziomu dla ludzi;
- Trzypalczaste, zręczne dłonie Ortnoków mogą obsługiwać cały arsenał broni Obcych; na ogół jednak na polu walki najczęściej spotykano ich wyposażonych w broń ciężką, z obsługą której, z racji swej siły i rozmiarów, posługują się oni wyjątkowo zręcznie;
- Na polu walki Ortnocy prezentują się bardzo groźnie – są silni, wytrzymali i niebezpieczni. Wewnętrzny pancerz dodaje im dużo do naturalnej, wysokiej odporności na urazy – najbardziej skuteczne w walce z nimi powinny być pociski przeciwpancerne bądź zapalające. Lasery i broń odłamkowa, a także ostrza do walki wręcz będą mniej efektywne;
- Wszystkie przebadane przez nas ciała Ortnoków nie posiadały żadnych organów wskazujących na cele reprodukcji, aczkolwiek wszystkie także posiadały charakterystyczne blizny w okolicy podbrzusza; może to sugerować, że przedstawiciele tej rasy przeszli w młodości zabieg sterylizacji.
Jak było już wspomniane wyżej, Ortnocy najczęściej pełnią rolę ciężkiej piechoty i zapewniają ogniowe wsparcie. Nie są zbyt dokładni w prowadzeniu ostrzału, jest to jednak rekompensowane przez rodzaje broni przez nich używane. Z raportów naszych żołnierzy wynika także, że nie jest to rasa zdolna do nadzwyczaj przemyślnych zachowań – na ogół Ortnocy stanowią wsparcie i ochronę dla Taman.
(Extra: if Alien Autopsy -- Taman and Alien Autopsy -- Shevaar NOT researched)
Zidentyfikowaliśmy także interesujący zestaw implantów w gardle osobnika poddanego sekcji. Szerzej o tym temacie wypowiadam się w osobnej poczcie, jednocześnie proponując uruchomienie dodatkowego projektu badawczego.
(End Extra)
Jeśli chodzi o pochodzenie nazwy tej rasy Obcych, nie mamy pojęcia, skąd się ona wzięła. Nikt z naszych żołnierzy nie wie, skąd się ona wywodzi. Wygląda na to, że określenie „Ortnok” przylgnęło do opisywanych Obcych na dobre.
Z poważaniem –
Dr Connor